04 jan LEKKER AANKLOOIEN

Beeksuppen is lekker aanklooien: watersport teruggebracht tot zijn essentie. Vincent Zuidema en Marieke Pouwels kijken wat de Groote Molenbeek ons op dat punt te bieden heeft. Deze laaglandbeek ontspringt in Grashoek op een hoogte van 35 meter, en mondt 32 kilometer verderop uit in de Maas. Vlak achter Parkhotel Horst stappen we op, voor een weekendje suppen. Dit is het eerste punt waar je de Groote Molenbeek mag bevaren. De stroom is maar een paar meter breed, ligt vol wier en lijkt op de gemiddelde groene sloot langs een achtertuin. We zijn benieuwd of we hier een beetje op vooruitkomen. Parallel aan de snelweg maken we de eerste slagen stroomafwaarts. We hebben er meteen lekker de gang in en al snel verlaten we de snelweg en duiken de weilanden in. De beek meandert af en toe met scherpe bochten dwars door de weilanden. Dat de Groote Molenbeek er zo vrij op los slingert is pas sinds vrij recent. In 1935 werd de beek namelijk voor een groot deel rechtgetrokken, met alle gevolgen van dien. Het dal en zelfs de landbouwgebieden in de omgeving bleken langzaam maar zeker te verdrogen. Ruim twintig jaar geleden is besloten om een aanzienlijk deel van de Groote Molenbeek z’n slingerende loop terug te geven. Waar de beek smaller wordt, ontstaat een kleine stroomversnelling en in de bochten is het soms even opletten vanwege ondieptes. Bij een mooie nieuwe aanlegsteiger vlakbij Tienray maken we onze eerste stop. Daarna peddelen we via Tienray richting Meerlo. Bij een bruggetje vlak voor Meerlo trekken we onze sups uit het water, tijd voor de lunch. Daarna gaat de reis verder en aan het einde van de dag zien we de trekkershutten van Vakantie Meerlo. Hier zullen we de nacht doorbrengen. Even de sups op het gras trekken en we kunnen onze nieuwe houten woning betrekken.

Bij Meerlo vinden we ook het nieuwe natuurpark Maaspark Ooijen en Wanssum, een jong park voor recreatie en tevens fungerend als spaarbekken bij hoge waterstanden. Bij recente overstromingen heeft dit nieuwe bekken z’n diensten al bewezen. Na een heerlijk rustige nacht met niets dan natuurgeluiden, doen we ‘s ochtends de schuifwand open en begroeten de schapen. Vogels fluiten, de mist trekt op en om acht uur komt de eigenaar met een grote mand met ons ontbijt. Broodjes, eieren, zelfgemaakt appelsap uit de appelbomen van het terrein en honing uit de streek. Na het ontbijt lanceren we de sups en peddelen met de stroom van het eeuwige regenwater mee in de richting van Wanssum. Het water borrelt en bruist over de stenen, maar we glijden er moeiteloos overheen. Dan klinkt ineens Puccini’s sprookjesachtige Nessun dorma door het beekdal. Het meertonig hoorngeschal komt van een harmonieorkest tussen de bomen verderop. Iedere reis kent één moment waarin alles samenkomt en wij zitten daar nu middenin. Tussen de bomen ontwaren we een serene groep gelovigen rond een kansel met houten kruis. De groep in het bos en wij op onze sups beleven hier tegelijkertijd onze hoogmis.